Zomaar een dag

Vandaag was weer eens zo’n dag. Rondlopen met een tevreden gevoel, een grote grijns op mijn gezicht, leuke mensen tegenkomen, interessante gesprekken voeren en vooral genieten van alle kleinigheden die ik tegenkom. Opstaan met het zonnetje op mijn raam, rustig werken aan mijn scriptie met kopje thee en relaxed muziekje, ontbijten op terrasje met een overheerlijke cappuccino en vervolgens de hele dag genieten van de zon. Met boemeltreintje naar Chippenham, beetje de toerist uithangen, foto’s nemen, op terrasje hangen, sneupen in de winkeltjes en nog meer terrasjes bezoeken. Gezellig kletsen met een omaatje die aan mijn tafeltje komt zitten over haar zoon die in Nederland woont, over Bath en het heerlijke weer. Terug in het boemeltreintje, achter het raampje in de zon met muziekje in de oren een beetje zitten soezen. Aankomen in Bath, rondlopen en proberen alles weer door de ogen van een toerist – en niet als inwoner van – te bekijken. Met de oranje gloed van de namiddagzon lijkt alles nog mooier en vrolijker. Het park ligt vol mensen, verliefde stelletjes, gezinnen, oude opa’s en oma’s en hier en daar een verdwaalde zakenman in pak met blote voeten op het gras. Een jazz bandje die een beetje staat te improviseren, een ijsco karretje en veel kinderen die in een poging tot ijsje eten heerlijk hun hele gezicht en kleding eronder smeren. Genoeg te zien, genoeg voor een aantal uurtjes vermaak op een bankje in de zon. Lekker mijn romannetje uitlezen, naar de straat artiesten kijken, verse groenten en fruit kopen bij het vaste stalletje en uiteindelijk met een gloeiend hoofd, verbrand door de zon, naar huis lopen. Heerlijk genoten!! En als ik nadenk over de dingen waar ik juist zo van genoten heb, kom ik tot de conclusie dat het merendeel van die dingen universeel zijn. En dus straks ook in Nederland te vinden!! (?)