Schotland

Vroeg in de morgen loop ik door Edinburgh met een grote glimlach op mijn gezicht. De rode zon kleurt de de straten en de frisse lucht maakt dat ik echt goed wakker wordt. Afgelopen dagen waren heerlijk! Wat een luxe om zomaar er tussenuit te knijpen en naar Schotland te gaan. Er is niets wat ik aan dit korte uitstapje wat liever anders had gedaan of gezien!!

Na een korte wandeling zit ik aan een kop thee en een niet-engels ontbijt op het station van Edinburgh en heb ik mooi even de tijd om weer een berichtje te schrijven over mijn belevenissen hier. Niet dat ik die ga vergeten, maar vers in het geheugen gaat het schrijven van een verslagje natuurlijk beter.

Toen ik dinsdag aankwam in Bath was het wel even slikken. Na drie weken vakantie in Nederland met het fijne gezelschap van ouders, vrienden en familie voelde het alleen zitten op mijn kamertje wel een beetje eenzaam. Nu doet een avondje cocktails drinken met studiegenootjes natuurlijk altijd goed, maar met al die vrije tijd (geen lessen tot februari) zag ik het toch niet zo zitten. De oplossing was echter eenvoudig: na een aantal uurtjes surfen op het internet waren treinticket en hostel geboekt. Op naar Edinburgh!!!

In het donker en met harde regen vertrok ik uit Bath om aan een zeven uren durende reis te beginnen. Vol goede moed ook nog mijn opdracht meegenomen, want in zeven uur tijd valt er heel wat op te schrijven over mijn “personal development”. Van geitenwollensokverhalen neerpennen kwam echter helemaal niks. Met U2 en Bruce galmend in mijn oren heb ik 7 uur lang lekker naar buiten zitten kijken of in mijn niet-zo-academische boek zitten lezen. Wat een mooie reis!! Bergen, rivieren, weilanden, steden, sneeuw, zee en dorpjes wisselden zich af. Geweldig!

Zeulend met koffer en rugtas diende het eerste “wauw-moment” zich aan toen ik het station uit liep. Het groene park dat zich voor mij uitstrekte en de oude gebouwen die op heuvels het geheel omringden werden belicht door een knaloranje zon die laag aan de felblauwe lucht hing. Met klap op de vuurpijl werd dit mooie plaatje vergezeld van schotse doedelzakmuziek, gespeeld door de man in kilt voor de ingang van het station. Ook het vervolg van mijn wandeling richting het hostel maakte veel indruk en beloofde veel goeds voor de dagen die ik hier door zou brengen.

Nog vele “wauw-momenten” volgden tijdens het rondzwerven in de stad en een tour langs kleine visserdorpjes in een gebied buiten Edinburgh. De stad zelf heb ik verkend door lekker rond te slenteren en door het volgen van een wandeltocht door de stad. Deze tour wordt georganiseerd door een organisatie die vindt dat iedereen, ongeacht budget, in staat moet kunnen zijn om de stad en haar historie te leren kennen. Deelname aan de wandeltocht is daarom gratis. De gidsen van deze organisatie krijgen geen loon, maar leven van de fooien die op vrijwillige basis door de deelnemers gegeven kunnen worden. Deze constructie heeft het gevolg dat de groep gidsen een zeer variërend en interessant gezelschap vormt: backpackers die zijn blijven hangen, 65+ers die hun hele leven al in de stad wonen, studenten etc. De gidsen zijn dus zeer verschillend, maar zijn allemaal enthousiast, kunnen boeiend vertellen over de stad waar ze “verliefd” op zijn.
Niet alleen heb ik op deze manier de vele bijzondere plekjes van Edinburgh gezien, maar ook geluisterd naar de indrukwekkende en soms ook gruwelijke geschiedenis van de stad. Daarnaast heb ik met veel plezier en af en toe wat verbazing heel wat schotse pubs bezocht. Eten met live muziek, of ’s ochtends vroeg ontbijten met om me heen bar- en gokkast-hangende mannen die de dag beginnen met een grote pint bier. :)

Om ook een dag uit de overheersende geur van de stadsbrouwerij te zijn heb ik een tour geboekt door het gebied “the kingdom of five”. Deze kleinschalige tour bestaat uit een chauffeur die ons naar de mooie visserdorpjes aan de kust en de universiteitsstad/golfwalhalla St. Andrews rijdt. Op deze manier ben ik voorzien van vervoer en een mooie route, maar kan ik in deze dorpjes mijn eigen gang gaan.
Als ik ’s ochtends vroeg in Edinburgh bij het verzamelpunt sta, blijkt tot mijn grote verbazing dat er niet zoveel te verzamelen valt. Naast één Duitse toerist ben ik de enige passagier. Onderweg naar het eerste dorpje op de route blijkt dat de chauffeur een vrolijke schotsman is die van veel praten houdt en vooral lak heeft aan de regeltjes van de tour. Voor mij een geluk want deze meneer verteld mij niet alleen leuke verhalen, hij stelt ook voor om af te wijken van de originele route. Nog steeds kunnen we de dorpjes zien die bij de tour horen, maar dan via meer avontuurlijke weggetjes en dorpjes. De route zelf is niet alleen heel erg mooi, maar de kennis van de chauffeur over deze streek is onuitputtelijk. Dankzij hem kom ik in de mooiste kerkjes, straatjes, afgelegen strandjes en originele winkeltjes. In de dorpjes slenter ik alleen rond, na mijn Duitse medetourist duidelijk te hebben gemaakt dat ik liever alles alleen bekijk. (Best lastig om dat eerlijk tegen iemand te zeggen hoor!) Niet dat ik gezelschap niet op prijs stel, maar deze "grijze muis" computer technicus (die mij met iets te veel interesse bekijkt) is niet echt het gezelschap waar ik op zit te wachten. Bovendien is het alleen rondslenteren heel handig om egoïstisch precies te doen waar ik zelf zin in heb. Alleen op de momenten dat er zoveel moois te zien is mis ik het om tegen iemand te zeggen “mooi he?!”. Maar geen nood, dit probleem is zo opgelost want dat zinnetje kan natuurlijk ook tegen voorbijgangers gezegd worden, wat vaak tot leuke gesprekken leidt. Wordt de nood echt te hoog, dan sms ik gewoon een mooie foto naar mijn ouders, met daarin dezelfde zin. :)

Aan het eind van de dag wordt ik door de chauffeur afgeleverd voor de deur van mijn hostel. Met heel wat kilometers afgelegd en meer dan 100 foto’s op mijn camera stap ik vermoeid maar tevreden uit. Als ik de chauffeur een hand geef om hem te bedanken voor de leuke dag, krijg ik van hem nog een cd met Schotse muziek mijn handen gedrukt. “Souvenirtje uit Schotland” aldus de chauffeur.

Een paar dagen proeven van het “Schotse leven” was geweldig en is, omdat er nog zoveel meer te zien is, zeker de moeite waard om te herhalen. Vol goede moed en mooie foto’s op mijn camera ga ik nu terug de trein in voor mijn zeven uren durende reis naar Bath. Misschien dat ik nu wel aan mijn geitenwollensok opdracht “My Personal Development” kan werken!! ;)