Slowboat

Na een dagje in laag tempo rondgekeken te hebben in Luang Prabang is het alweer tijd om verder te reizen. In 2,5 week tijd een stukje noord Laos, noord Thailand, Bangkok en een van de Thaise eilanden bekijken blijkt enigzins ambitieus dus we besluiten even het "gas erop te zetten" en op weg te gaan richting de grens van Thailand en Laos. Vanuit Luang Prabang kan dat op twee manieren; een onmogelijk lange, hobbelige en waarschijnlijk onveilige rit of per slowboat in twee dagen over de Mekong rivier. Deze keuze is dus snel gemaakt.

Vroeg in de ochtend gaan we per tuktuk, met tussenstop op de markt voor ontbijt en lunch, naar de boot. De smalle houten boot is luxe ingericht. We zitten en hangen op oude autostoelen en delen de boot met andere toeristen, Laotianen (rare naam?) en Thai. Ondanks het lawaai van de (open!) moter is de boot met recht een slowboot te noemen, maar dit belemmert geenzins ons reisplezier. Varen op de Mekong in een indrukwekkende gewaarwording! De rivier is breed en het bruine water kolkt en stroomt redelijk snel door de bedding. Al zigzaggend vaart de boot de hele dag rustig richting het noorden, tegen de stroom in. Op een enkele plek wordt kort even aangelegd om de plaatselijke bevolking te laten instappen of om een pakketje af te leveren. Meerdere keren komt er een klein bootje naast ons varen om een bus verf, waterslangen en andere materialen over te pakken. Er gebeurd verder weinig, maar het uitzicht is prachtig, het geluid van de krekels indrukwekkend en de dorpjes die we voorbij varen worden vol aandacht bekeken. De inwoners en kinderen kijken naar ons en wij kijken terug. Wederzijdse verwondering over elkaar.
Ondertussen doen we een tukje, luisteren we muziek, spelen we een spelletje of turen we half suf een beetje in de verte. Hier leer je wel geduld te hebben en gewoon te genieten van alles wat je op het moment ziet, hoort en ruikt.

In de schemering komen we aan in het kleine dorpje Pak Beng, waar we de nacht doorbregen voordat we weer verder varen. De tip van lonely planet is hier daadwerkelijk de moeite waard. Ons guesthouse is voorzien van twee heerlijk zachte bedden, een goede douche en bovenal een prachtig uitzicht op de in het donker stromende Mekong. Met uitzicht over het water, vergezeld van een helder maanlicht eten we een heerlijke maaltijd en gaan we lekker vroeg slapen. Dag twee op de boot is een letterlijke kopie van dag een. Lui zijn we en we slapen veel totdat we aan het eind van de middag aankomen in grensplaatsje Huay Xai.

In Huay Xai is werkelijk niks te beleven dus de volgende ochtend steken we gelijk de rivier. Hier moeten we alweer allerlei documenten invullen en wachten op stempels in ons paspoort voordat we echt Thailand in kunnen. Per mini-bus laten we ons vervoeren naar Chiang Mai en tot mijn verbazing vind ik Thailand ineens erg ontwikkeld. Goede wegen, veel stenen gebouwen en het land veel meer gecultiveerd. Aan het beeld van Laos - de houten hutjes, slechte wegen en ongeordendheid- wen je dus kennelijk toch snel!