Laos

Het vrolijke meneertje van de travelangency in Bangkok loopt 's avonds met ons mee naar de weg om een taxi te regelen richting het trein station. Hij wil een goede prijs voor ons regelen, maar als de stoppende chauffeurs ons, twee blonde westerse meisjes zien staan, schieten de prijzen omhoog. Er wordt onderhandeld, taxi's rijden boos weg totdat we een tuktuk vinden die ons wel voor een redelijke prijs kan brengen. Leuke sport hier onderhandelen!

Aangekomen op het station klimmen we de trein in en gaan op zoek naar onze plekken. De trein ziet er keurig schoon uit en de wagon wordt gedeelt met Engelsen, Nederlanders en hier en daar een verdwaalde Thai. Als de trein uiteindelijk 1,5 uur te laat vertrekt besluiten we te gaan kijken in de wagon met restaurantje. Waar de slaapwagon eruit ziet als een soort steriele cel, gekoeld met airco, ziet de restauratie wagon er compleet anders uit. Een aantal tafeltjes met klapstoeltjes en kleedjes, een barretje verlicht met vrolijke lampionnetjes en een aantal mensen die lekker aan een biertje zitten of nog een maaltijd nuttigen. Als we beginnen te rijden waait de warme lucht door de openstaande ramen naar binnen en zien we Bangkok aan ons voorbijtrekken in het donker. Kilometers lang zien we pal naast het spoor huisjes, eetkraampjes, tempels en krijgen we de kans een blik te werpen op de huiselijke taferelen die plaats vinden in de met golfplaat bedekte hutjes.
Na een paar verfrissende biertjes besluiten we in onze bedjes te klimmen. De kadans van de trein brengt ons redelijk snel in slaap en als we 's ochtends vroeg door het personeel op de trein wakker worden gemaakt zijn we beide boven verwachting uitgerust.
Bij aankomst in het stadje vlakbij de grens nemen we de tuktuk richting de grens, waar we midden tussen de wachtende stoffige vrachtwagens uit stappen en het laatste stukje te voet af moeten leggen.
Het is warm en stoffig en met twee rugzakken op behoorlijk zweten geblazen.

Eerst gaan we Thailand uit (nog meer stempels) en dan vragen we een visum aan bij de grens met Laos. Lekker chaotisch en soms onbegrijpbaar, maar samen met alle andere reizigers komen we er uiteindelijk uit hoe het allemaal werkt.

Met de bus rijden we naar de hoofdstad van Laos, maar omdat we van meerdere mensen hebben gehoord dat deze stad niet echt de moeite waard is besluiten we hier niet te blijven.
We stappen in een local bus die ons naar Vang Vieng gaat rijden. De bus is oud en vies, de ramen hangen half uit de kozijnen en de gehele vloer van de bus is volgepakt met pakken vloertegels. Deze stapels zijn zo hoog opgestapeld dat we bukkend door de bus lopen op zoek naar een plekje tussen de locale bevolking. We worden lachend door de jonge meisjes die al in de bus zitten aangekeken en als we proberen te vragen of de bus echt naar de goede bestemming gaat doen ze niets anders dan giechelen. Uiteindelijk, als de bus vol is en het dak bepakt met allerlei spullen vertrekken we. En dan zien we hoe anders het leven buiten de grote steden is.

Kleine dorpjes, stoffige wegen, overal kleine winkeltjes langs de weg, spelende kinderen, koeien, honden, katten. Chaos. Maar ook een prachtig groen landschap, met heel veel rijstvelden, banenenbomen en prachtige bloemen.
Uiteindelijk komen we na vier uur aan in Vang Vieng. Stoffig, bezweet en echt wel een beetje uitgeput. Niet heel gek na een reis van 24 uur!

Na een goede nacht in ons guesthouse besluiten we te gaan kayakken. Met een gids zakken we de prachtige rivier af. Het water stroomt redelijk rustig waardoor we goed om ons heen kunnen kijken. Het is stil en het enige wat we horen is het stromende water, de altijd aanwezige krekels en een briesje dat door de bomen langs de oever waait. Genietend van als het moois varen we rustig terug richting Vang Vieng totdat muziek over het water schalt en de rivier ineens omgeven is door barretjes die de mensen op de rivier naar binnen hengelen voor buckets (emmertjes met alcohol + rietjes), potjes volleybal, jeu de boules en hangmatten.
Hier wordt stevig gezopen en gefeest en aan een aantal mensen kan je zien dat ze dit al een aantal dagen volhouden. Om toch even dit toeristische circus te ervaren leggen we aan en hangen we een half uurtje in een hangmat met een bucket gin-tonic en chipjes.
's avonds eten we pizza en pasta, hangen we 'e'en van de vele toeristische restaurantjes waar friends, family guy en andere series contstant op grote tv's spelen en kijken we met verbazing naar het circus dat in the middle of nowwhere zich zo heeft ontpopt.
Grappig om mee te maken, maar gezien het feit dat we niet heel veel tijd hebben zeker niet de moeite waard om lang te blijven hangen.