Nieuwe herinneringen

Een stapel fotoboeken ergens achterin de kast.
Stoffig, met loslatende of ontbrekende foto’s en ouderwets vloeipapier dat verfrommeld tussen de bladzijden zit, het nut om foto’s te beschermen al lang verloren.
Een stapel boeken met foto’s, aantekeningen en knipsels, ingeplakt in een poging om mooie of indrukwekkende gebeurtenissen niet te vergeten, voor altijd vast te houden.
En toch, hoe mooi die momenten ook waren, die fotoboeken verdwijnen naar verloop van tijd achterin de kast, onaangeraakt, onder het stof, soms zelfs vergeten.

Totdat gebeurtenissen in het leven weer aanleiding geven om de boeken uit de kast te halen. Voorzichtig, want sommige boeken vallen uit elkaar, pak ik de verzameling aan herinneringen uit de kast en blaas ik de stofwolken eraf. En dan blijkt dat met de tijd en het ophopen van stof de herinneringen ook zijn veranderd. Niet alleen de fotoboeken zijn verouderd: geel, ezelsoren en een typisch maar heerlijke “oudpapier geur”. Ook de niet-tastbare herinneringen veranderen met de tijd.
Sommige schuiven naar de achtergrond, anderen zijn vertekend, vergeten of juist meer aanwezig dan ooit. Ik heb mijn eigen herinneringen gevormd. Besloten welke vergeten dienen te worden en welke het juist verdienen om uitvergroot en in detail aanwezig te zijn.

Met minder nostalgie, maar met mooiere foto’s, kleuren en indelingen staan de nieuwste albums, gemaakt via de online fotoshop, nog redelijk vooraan in de kast. Een prachtig en onbezorgd jaar samengevat in vier delen: mijn jaar studeren maar vooral ook leven in Bath en Engeland.
Foto’s en verslagen waaruit blijkt dat ik heb genoten van alle onbezorgde vrijheid die me dat jaar gebracht heeft. Stoffige en glanzende fotoboeken, een bonte verzameling van vooral mooie herinneringen, staan zomaar voor het grijpen in mijn kast.

Ik heb ze gepakt, bekeken, nogmaals bekeken en ze inmiddels vooraan, afgestoft en op een prominente plek in mijn kast gezet.
Even geen stof maar juist wel besef.
Wat een verandering.

Van uitzendjob tot grotemensenwerk, van studentenkamer tot burgerhuis, van hoop naar vrees, van spanning naar ontlading, van een grote gezellige onbezorgde vriendinnengroep tot een kleiner, intenser en minder onbezorgd clubje meiden.
En toch ook trouwe vrienden en vriendinnen, lol, openheid, gezelligheid.
Een fijn thuisthuis, ouders die altijd willen kletsen, me voorzien van advies, goede muziek, afleiding, plezier en een gezonde maaltijd.

Juist nu doen die stoffige en glanzende albums goed. Ze helpen denken aan leuke dingen en maken dat de herinneringen in beeld, geluid, warmte, mimiek en geur weer dichtbij komen. Waardevol.
Daarom, nu toch maar weer bijhouden. Bijhouden van grote gebeurtenissen en kleine onbenulligheden.
Foto’s, reisverslagen, krabbeltjes, kaartjes, briefjes, kiekjes. Te beginnen met een nieuw Thailand avontuur.

Ik hoop ze hier weer te plaatsen.
En in te plakken,
in boeken,
die weer stoffig zullen worden.